Venlo, 28-05-2016

We verzamelden bij het clubgebouw om half 10.

Iedereen had er zin in.

De weersvoorspellingen waren niet om over naar huis te schrijven, maar achteraf viel het voor 100% mee.


We waren met 11 personen en reden met 3 auto’s richting Mechelen. Onderweg was het wat nevelig, maar toen we in Mechelen aankwamen begon het zonnetje door te breken.

En zoals meestal het geval is na een autoritje, eerst koffie of iets anders, even een toiletbezoek en daarna welgemoed op weg.

Eerst een stuk door de bebouwde kom, maar al snel waren daar de weilanden, met uiteraard koeienvlaaien, die zorgden voor een wandeling met hindernissen. We wandelden langs de geul, en daarna was de eerste stopplaats. En wie vaker meegewandeld heeft weet dat hier traditiegetrouw een neutje genuttigd word. Dit ook ter nagedachtenis aan Piet die jarenlang de wandeltocht uitgezet heeft, samen met zijn vrouw Lien.

Dit keer was het een Akkermenke, een ”bierborrel”. De meesten lieten hem zich goed smaken. Ook werden hier de eerste broodjes gegeten, want van wandelen krijg je honger.

Weer een stuk door weilanden, en toen kwamen op onze tweede rustplaats. Hier werd vers fruit en ijs verkocht. We lieten ons niet onbetuigd, en lieten ons het ijs goed smaken, voor sommigen waren er wortelen en hier werd weer een borreltje geschonken zodat de rugzak van Theo een stuk lichter werd.

Daarna ging het verder langs een wat ze noemen Holle weg. Je kon hier merken dat het gisteren behoorlijk geregend had, want op sommige plekken was de weg spekglad. Weer een stukje bebouwde kom en daarna de eerste stevige klim. Het was soms even afzien, maar iedereen kwam in zijn eigen tempo toch boven.

Nu liepen we niet door weilanden , maar op wegen tussen de weilanden in, maar er waren prachtige uitzichten!

Er waren velden die geel zagen van de boterbloemen,een schitterend plaatje. We wandelden over verharde wegen maar ook langs hele smalle paadjes tussen de prikkeldraad door. En uiteraard weer door weilanden met koeien. Het was ondertussen behoorlijk warm geworden. Zo rond de 25 graden. We waren weer toe aan een terras. Het terras dat we op het oog hadden was gesloten, meer een stukje verder was een hotel dat wel open was.

Eerst leek het erop dat ook hier niks te krijgen zou zijn. Want er waren geen parasols te bekennen. Maar we hadden geluk. Nadat iedereen zijn bestelling had gedaan, wat nogal wat voeten in de aarde had, want de ober was ietwat gepikeerd omdat er zo “door elkaar”besteld werd. Maar uiteindelijk kreeg toch iedereen wat hij of zij besteld had.

Na deze pauze gingen we op weg voor het laatste stuk van onze wandeling. We liepen over brede wegen, waar nogal wat wielrenners voorbij kwamen totdat we weer over veldwegen wandelden en daarna het bos in gingen. Ook dit was een pittig stuk, doordat het zo geregend had was het ook hier behoorlijk glad. Maar uiteindelijk kwamen we boven en konden we genieten van het mooie bos, met omgevallen bomen, struiken, de geur van “herfst” en dat midden in de lente!

Hierna ging de wandeling verder over diverse paden, naar beneden, door alweer velden vol bloeiende boterbloemen .Uiteindelijk kwamen we weer aan het begin van onze wandeling en konden we de wandelschoenen uitdoen en genieten van ietwat gemakkelijker schoeisel.

Iedereen had honger en er werd een restaurant gezocht. Dit werd de pizzeria en hoewel we niet gereserveerd hadden was er plek genoeg om met de hele bubs te kunnen eten. Er werden tafels aan elkaar geschoven en de bestelling werd gedaan. Het eten was voortreffelijk!,Er was keus genoeg en iedereen genoot. Ook het nagerecht viel in de smaak. Het werd langzaam drukker in de zaak en we besloten richting Venlo te gaan. Maar eerst moest er nog gerekend worden want alles was op één rekening gezet.

Nadat dit geregeld was konden we vertrekken.

Er werd besloten nog even naar het clubgebouw te gaan om nog wat na te kletsen.

Helaas heb ik af moeten haken omdat ik er de energie niet meer voor had .Het zij zo. Maar van Theo heb ik gehoord dat het nog erg gezellig was.

Complimenten voor Theo en niet te vergeten Roy,die hoewel hij niet mee kon gaan toch ook de nodige energie in deze wandeling gestoken heeft wat betreft het uitzetten en de voorbereiding!

Groetjes Elly.