Verslagen

Wandelen 2011

Venlo, 25-06-2011

Op zaterdag 25 juni was er weer de traditionele wandeling in de Eifel. Rond kwart over 8 verzamelen bij het clubgebouw. De dag begon met miezelregen. John had er even over gedacht of de wandeling wel door zou gaan, de weersvoorspelling was allesbehalve florissant. Maar de echte wandelaars zijn diehards, ze zijn wel wat gewend op regen- gebied, in gedachten de wandeling van 2009, toen iedereen tot op de huid nat was….
Eerst werd er nog geloot om het cadeau van Theo Greijn, alleen de verpakking zag er al zo feestelijk uit! De gelukkige winnares was Elly Moors. Het cadeau was een kompas, dat komt altijd wel van pas. Daarna werden de deelnemers verdeeld onder de beschikbare auto’s.
Er waren 13 deelnemers dit jaar. Piet en Lien, de organisators van de wandeling, Elly en Gerard, John en Yvonne, Gerit en Ine, Marcel en Tineke, Theo en Elly en Sjeng. De Tom- Toms werden ingesteld en daar gingen we.
Het bleef maar regenen onderweg, dan weer zachtjes, dan weer hard, niet bepaald een pretje met het vooruitzicht op de wandeling. Wel was iedereen hierop voorbereid, de goede raad van Piet en Lien om een paraplu te gebruiken als het regent, had men zich goed in de oren geknoopt.
Na ong. anderhalf uur rijden bereikten we ons einddoel, Eichenbach. Hier werd eerst een kop koffie gedronken, daarna eerst nog een stukje rijden tot we op het beginpunt van de wandeling waren in Trierscheid. De paraplu’s werden geopend, wandelstokken uit de auto gehaald en daarna welgemoed op stap. Eerst moesten we een behoorlijk “ lange afdaling” maken. De eerste broodjes kwamen al tevoorschijn, het was ook al half 12, en we waren toch redelijk vroeg opgestaan.
De wandeling leidde ons door bossen en wegen waar af en toe geen mens te zien was en geen ander geluid te horen was dan vogelzang. De natuur liet zich van zijn mooiste kant zien, al waren er al verschillende planten uitgebloeid als gevolg van de warme lentedagen.
Na een poosje begonnen we toch moe te worden en werd er even gerust. En daar kwam de schnaps tevoorschijn. Eigen brouw van Piet en Lien, gebrouwen van “schlieë”. De jenever die erin zat zorgde dat we het lekker warm kregen, en het drankje was niet te versmaden. Op naar de volgende rustplaats.
De weg kronkelde zich door het bos, af en toe smalle paadjes, dan weer een pad waar we met gemak met z’n drieën langs elkaar konden lopen. Het was wel uitkijken, want door de regen was het vaak behoorlijk modderig.
We kwamen aan bij de volgende rustplaats, een boerderijachtig pension, eetcafé. Hier konden we genieten van eigengemaakte torte. Ze hadden keus uit wel 5 verschillende soorten en alles zag er even lekker uit en het smaakte overheerlijk.
Nadat we onze tocht weer hadden vervolgt kwamen wij bij een Wasserfal midden in de bossen. Er was een grot net achter de waterval en de rots waarvan het water stroomde had een waar “mostapijt”. Geweldig om te zien, moeilijk om te beschrijven.
Daarna weer verder, de regen was tijdelijk opgehouden, en als het zonnetje erdoor kwam werd het zelfs warm. Ook nu was de weg afwisselend, we waren verrast door het prachtige uitzicht op diverse plaatsen. Dit was dezelfde wandeling als die van 2009, alleen was er nu veel meer te zien dan toen, want die wandeling was echt helemaal verregend.
We kwamen langs een bergwerk dat eerst heel klein leek, maar toen we dichterbij kwamen was het toch behoorlijk groot!! Het werd weer tijd voor een pauze. Nu werden de rugzakken geopend en kwamen er allemaal lekkere dingen op tafel. We zaten op een rustplaats met een ronde taf el waar een bank omheen geplaatst was. Er waren worstjes, koekjes, snoepjes, drop, smullen maar!
We hadden nieuwe energie gekregen van al dat lekkers, en stapten weer op. We hadden wel een “ natte kont” want de bank was niet zo droog als we dachten, en de meegenomen vuilniszakken waren niet gebruikt, helaas. Dit mocht de pret niet drukken, het regende niet meer, paraplu dicht, jas uit. Het begon zowaar warm te worden. Vooral op de wegen langs de koren- en andere- velden. Af en toe liep de weg echt vals plat. Je had het niet zo in de gaten, maar de benen voelden het wel. Langzaamaan naderde het einde van onze wandeltocht.
Er was echter nog een hindernis die genomen moest worden. De lange afdaling van het begin van onze tocht moest ook weer opgeklommen worden. De twee Elly's zagen dit niet meer zitten en gingen er letterlijk bij zitten. Er was een rustplaats met heerlijke stoeltjes. Er werd besloten dat Theo door zou lopen en ze dan met de auto op zou komen halen. Opluchting bij de twee Elly’s.
Theo kwam al vrij snel terug en reed ons de berg op. Daar werden schoenen gewisseld, wat een genot, wandelschoenen uit, gewone schoenen weer aan, maar vooral, zitten en alvast een beetje uitrusten. Allemaal weer in de auto’s en terug naar Eichenbach.

Rond kwart over 5 kwamen we bij ons uitgangspunt aan. De tafels moesten nog gedekt worden want de afspraak was dat we rond 18.00 u zouden dineren. Daarna zocht ieder wat lekkers uit, een soepje vooraf, goulash of rundvleessoep, daarna een hoofdgerecht, alles was even lekker en zag er keurig verzorgd uit.
Een kopje koffie om “even uit te buiken” en daarna gingen we moe maar voldaan richting Venlo. Het vertrekpunt was uiteraard ook ons aankomstpunt. De kantine van T.T.V. Venlo. Het was intussen al ruim 22.00 uur geweest, en de meesten waren toch behoorlijk moe van deze dag. Er werd besloten niet meer naar binnen te gaan, maar huiswaarts te keren.

We kunnen terug kijken op een, ondanks de zegen van boven, zeer geslaagde dag. Piet en Lien, bedankt voor het uitzetten van deze wandeltocht!!

Elly Kuijpers